Zespół magistrów i techników fizjoterapii posiada certyfikaty specjalistycznych metod, które stosuje w codziennej pracy z pacjentem. Są nimi:
Jest koncepcją terapeutyczną, w której praca ukierunkowana jest na zadania. Celem leczenia jest optymalizacja wszystkich funkcji przez poprawę kontroli postawy i torowanie selektywnego ruchu. Szczególny nacisk kładzie się na normalizację napięcia mięśni odpowiadających za prawidłową postawę i prawidłowy wzorzec ruchowy. Przeznaczona jest dla dorosłych pacjentów z zaburzeniami napięcia, funkcji ruchu i kontroli postawy wynikających z uszkodzenia centralnego układu nerwowego.
Polega na wyzwalaniu u pacjenta reakcji mięśniowych: odruchowego obrotu i odruchowego pełzania. Stosuje się ją przede wszystkim w leczeniu niedowładów, a także w przypadkach uszkodzeń splotu ramiennego, przepuklinach oponowo-rdzeniowych oraz wszędzie tam, gdzie konieczne jest usprawnienie ruchowe, niezależnie od wieku i świadomości pacjenta.
To funkcjonalna fizjoterapia dorosłych chorych po uszkodzeniu mózgu polega na stosowaniu technik i strategii odbudowy najważniejszych funkcji motorycznych (chód, ruchy kończyny górnej) oraz terapii na poziomie struktury tkanki (np. likwidacja przykurczów spastycznych), funkcji ciała (np. pobudzanie skurczu mięśniowego) i aktywności (reedukacja funkcji dnia codziennego) chorych po udarach mózgowych, urazach czaszkowo-mózgowych oraz w przebiegu innych chorób ośrodkowego układu nerwowego.
Jest koncepcją posiadającą własną filozofię i zasady pracy z pacjentem, oparte na ruchach naturalnych, zbliżonych do aktywności dnia codziennego, które umożliwiają zaktywizowanie największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Koncepcja postrzega chorego jako w sposób całościowy wykorzystując do terapii zdrowe regiony ciała. Metoda odwołuje się do torowania, aktywizowania struktur nerwowo – mięśniowych za pomocą receptorów czucia głębokiego.
Polega na stosowaniu skutecznych ćwiczeń w bólach kręgosłupa. Koncentruje się na diagnozowaniu oraz leczeniu klinicznych zespołów bólowych pochodzenia mechanicznego takich jak np. rwa kulszowa, udowa, ramienna, kręcz karku, lumbago, tzw. „korzonki”, czy ból samego kręgosłupa. Terapeuta znajduje taki sposób leczenia, aby pacjent mógł ruchem własnym pozbywać się bólu i innych objawów.
Jest to koncepcja diagnostyczno-terapeutyczna mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta.
Obejmuje wszystkie manualne techniki diagnostyczne i terapeutyczne w obrębie kręgosłupa oraz stawów obwodowych, służące do wykrywania i leczenia zaburzeń czynności narządu ruchu. Polega na ocenie stanu ogólnego pacjenta (ocena biomechaniczna i funkcjonalna), leczeniu (trakcje, mobilizacje, manipulacje stawów, mobilizacje tkanek miękkich, mobilizacje tkanki nerwowej) oraz instrukcji treningu kinezyterapeutycznego.
Wspomaga powrót konkretnych struktur ciała pacjenta do ich normalnego funkcjonowania przez aplikację specjalnych plastrów bezpośrednio na skórę. Ogromną zaletą kinesiotapingu jest redukcja lub całkowite usunięcie bólu poprzez aktywację naturalnych dla organizmu procesów znieczulania endogennego – czyli mającego źródło wewnątrz organizmu.